Âlemde Yalın ayak yürüyen
kumları sancılı çölüm
kilitli kapılarım
açılmaz gün doğumlarına
ölümün kara sevdasıymış karanlık
tenime kefensiz gömülürken çocuklar

sürgülü mabedim
bayram diyorlar bugün
ne harçlık isteyenim var
ne de şekere koşanım
kan tutmuş ayaklarımı
cam kesiği dağılmış aynalarım
görünen her siluetim parçalı

kim bilir
bombalar boşalırken üzerime
bombalar boşalırken üstlerine
hangi ağıt tutuşturur evreni
hangi deniz yıkar bunca sebepsiz öleni
hangi kelebek kanadında taşır
eli ayağı kopuk bir bedeni

neresindeyiz Rabbim dünyanın
vurulurken güvercin bakışları
suyundan kan sızıyor ırmakların
ağlarken ıslanıyor sanki yakarışları

kim yarar ortadan kızıl denizi
kim kırar artık ruhumuza dikilen putları
bu gün bayram diyorlar
susturamazlarken çöllerinde
cehennem ateşini yakanlarını

bugün bayram diyorlar
utanırken güneş doğuşuna
ay çaresiz yaslanırken göğün sırtına
suyun sessiz ve kirli akışına

şimdi kim ağlar
sabinin kalbi sana yönelirken Rabbim
ölürken nefesiz yakarışına