Şu alevleri ağlatan suyun yangını mıdır?

dökülüyor çiçeklerin üzerine
yaprak kanatlı serçeler

gün ışığı
bu kadar mı sessiz süzülür toprağın rahmine
doğum sancılarında kıvranıyor yeryüzü
ağlarken gökyüzüne

Allah’ım
Sensiz olduğum
akşamlar gibi karanlık
Sensiz olduğum
anlar gibi deniz
kabardıkça kabarıyor alıyor gemileri içine

şimdi
göğsümün sahillerinde yüzlerce çocuk ölüyor
silinirken tarihin bir yerinde

bütün ırmaklar
sana koşar diyorlar
bütün sular sana akar rahmetinle
masumiyetin
kalbinden fışkıran dualara kulak ver
Rabbim
cehennem boşalırken
sahranın içerisinde ceylanların üzerine

toprağın teninde mayalanır
ruhlanırmış insan merhametinle özüne

kirlenmiş kul
çürümüş hamurundaki balçık
kendini uydurmuş şeytanın sözüne

ne
tarih anladı
ne de tarihin içinden gelenler
kan sızarken nehirlerin yüreğine
anlamadılar
yine kan revan çöl
nefret boşalırken yıldızların göğsüne

sen
yardım et Allah’ım
aciz kalmış insan menfaatlerine gömülürken
şeytanın nefsinde
bilirim
ötesi yoktur zalimin faili meçhul sabiler
kelebeğin kanadında teslim edilirken meleklere