Uzun bir geceyi
Susarak geçirdim
Tek başıma

Üşüyordum
Adını karalıyordum bir yandan
Bir yadandan da
Kül tablasına uzanıyordum
Kül tablası
Ne çok izmarit vardı içinde
Ben içmemişimdir
Ben içmiş olsam
Üşümezdim

İçim acırdı
Ben ağlardım
Ben bazen ağlarım
Bir çocuk gibi

Kirpiklerimde çırılçıplak çocuklar
Yüzmeyi öğrenirdi
Aşk solumak isterken
Sensizliğin seferine çıkardım
Sabahın ilk ışıklarıyla
Üzeri örtülmüş bir mutluluğu
Göğsümün üzerinde uyandırırdım

Sessiz bir oda da
Kocaman hayaller korardım bazen
Bazen mutlu olurdum
Ben bazen çok şımarırım
Elma şekeriyle kandırılmış bir çocuk gibi

Çok uzaklara akan nehirler çizdim
İçinde yüzün balıklar
Ellerinden tutan ellerimi
Uzanıp kıyısına
Bir boşluğa göğsünü çizdim
Üzerine başımı
Ellerime saçlarını
Dudaklarına kiraz kırmızısı bir ruj
Üstüne gül resmi olan bir gecelik
Saçların yüzümde
Mehtabı seyrediyoruz

Rehin aldım düşüncelerimi
Ben bazen kendi kendimi mahkum ederim
Esir olurum kendime
Ve hiç bir yere gitmem
Oturur susarım
Sessizce ağlarım

Kül tablasına uzandı yine elim
Kül tablası
Ne çok izmarit dolmuş
Günahsız bir ölüm gibi
Sustuğum için
Nefesim sen dediğim için
Kendime kızıyorum bazen
Ben bazen kendi kendime kızarım
Annesi tarafından azarlanmış bir çocuk oluyorum
Dudak büküp
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum
Ama benim gözyaşlarrımı silen bir el yok
Ben kendi gözyaşlarımı kollarımla siliyorum
Kollarımın ıslaklığı ondandır

Dudaklarıma penceremden hafiften bir rüzgar sızıyor
Kelepçeler takılıyor kollarıma
Bir Temmuz sabahıydı
Kulağıma adını fısıldayan kuş sesleri
Hızlı adımlarla işe giden emekçiler
Duraklarda bekliyen yolcular
Bu sabah bende esir
Bende susuyorlar
Bir söğüt yaprağının üzerindeki yağmur damlası gibi

Uzun bir geceyi
Susarak geçirdim
Tek başıma

Üşüyordum
Adını karalıyordum bir yandan
Bir yadandan da
Kül tablasına uzanıyordum
Kül tablası
Ne çok izmarit vardı içinde
Ben içmemişimdir
Ben içmiş olsam
Üşümezdim

İbrahim Dalkılıç

25/07/2014
06:15 izmir