Yazılan ne varsa eski ahitten iki tabletin koynunda
daha okunmadan hemen kenarında
izimiz kazılmıştı görmedin
"sevin" diyordu sizi seveni
"sizi sevmeyeni de" sevin
beceremedik sevgili
silindi gitti kırılan taşlarla beraber insanlık.


..
Ve sonra da devam etti sevgisizlik
Nuh çift aradı ortalıkta
bir sen
bir ben vardık
kuşlar ağladı dalları sallayarak
ebabiller taş oldu düştü suçlu avuçlara
birden kaybolduk incilin yapraklarında.



Ve tekrar değiştirildi
aşkı yaralı bir sırtlana yükleyenlerce
ömür treni hızla akıp giderken soluksuz çöllerde
ağladı Meryem ana..



Değiştirile değiştirile
ökse otuna konmaz olmuştu artık kuşlar
hangi kitabın özüdür
seveni sevda nehrinde boğmak
onun ardı sıra yeniden başka kalpte doğmak
inledi kuzular
yayıldılar yokluğa..



Nurlarla bezendi son kitap
Alemler yaratılmıştı onun için
sevgili
sevmeyi bilen Muhammet
gördü çapulcu sevdaları
durun dedi
durun yoksa duracak dünya.


Durmadılar...
İnmek için sırada bekleşenler.


Ayvazım DENİZ