serüveni uzaya sıçrar
bağrında kalbin üstü karalanmış
gölgede bekler tabanından harfler
torbada kalan kusmalar
biraz tırşık verir
kanat çırpmayı bilmeyen gelinlere

dilini kestirir dişlerinde gelinliğin
sukuta boğulan emarelere gebe
kendinin kokusunu tanımaz olur
beyliğin terzisi
şehliğin ser’nûr’esti....

önce küçük düşüncelerle yarıştı
sonra enterese gururdamarlarla
yılın adamı oldu akrep
iddiaya zehrini akıttı
biraz da intiharla sarkıttı iplerini

kulağıyla oynarken
dilinden oldu
’bağlanmıyacaksın’

yeteneğinde gülüşü varmış
tanımlarında duyguyu havada bırakarak

cumhurkéşanları
soydum şalvarları

tırnaklıyarak camlarını
tozunu alır dimdik çamların

öze kavuştur beni
avlusunda bırakarak harflerin
tut beni beni
sonra ayakkabılarında unutalım kendimizi...

gezgin imgeler...