Ey Aşk!
Seni tanıdıkça her gün
yeni bir pencereden bakıyorum hayata
Her açılan pencere yeni bir umut oluyor ufkumda
Ve anlam kazanıyor seninle ifadeler
sana açılırken pencereler...

Hayaller kuruyorum alaca karanlıkta
umuda sevdaya ve dahası sana
Tam da tutunmuşken kırık kanadımla sana
Masal bitti diyorsun ansızın
Üşü(şü)yor mısralarım yokluğunla
Ve ardından zifir düşüyor günlere, gecelere
Sensizlik buhran gibi düşüyor hecelere

Yıldızlar aramakla bulunmuyor
biliyorum yakınımdalar oysa
bu sevda masalında
Yaralar sarmakla kapanmıyor
yâr yarayı sarmayınca
Yokluğunda kanıyor hep
yâr yanımda olmayınca

Hüznün aynasında görünüyor yüzüm
Ben miyim diyorum sol yanım delik deşik
Bu ben miyim sevdamızın izi kalmış üstelik
Ne yapsam silinmiyor, silinmiyor
senden bana ibretlik
Ey aşk!..

Ahmet ŞAHİN
20.06.2014