Hiç baba oldunuz mu bu Kenan ülkesinde,
Çocuğun vuruldu mu sarılmışken boynuna.
Gözyaşın kurudu mu sisli barut isinde,
Bebeğin ağladı mı sokuldukça koynuna.

Hiç siper ettiniz mi bombalara göğsünü,
Olmayan kolunuzla sarıldın mı eşine,
Evladınıza kefen yaptın mı başörtünü,
Kan ve baruttan bulut geldi mi güneşine.

Hiç genç kız oldunuz mu Gazze harabesinde,
Hayalin yıkıldı mı barındığın ev gibi.
Hiç ölüm hortladı mı aşkın alfabesinde,
Çeyiz sandıklarından yükselen alev gibi.

Hiç çocuk oldunuz mu Filistin toprağında,
Uykunun ortasında sıçradın mı aniden.
Oyuncağın öldü mü o en güzel çağında,
Hırıltılar duydun mu seni vuran caniden.

Hiç insan oldunuz mu televizyon başında,
Kesildi mi soluğun, titredi mi her yanın,
Çocuklar kan kusarken ölümle telaşında,
Karanlık yırtılırken ürperdi mi vicdanın.

Coşari bu vahşeti seyretmek elbette zor.
Siyaset canavarı kusuyor niyetini.
Ey Musa! Şu vicdanı körelmiş kavmine sor,
Kim öder parçalanmış çocuğun diyetini.

İbrahim COŞAR