Biten bir dostluğun sancısıdır apandist.



Söyleyemiyorum;
hemen karnımın sağ tarafında
elimi tuttukça zonklaması azalan bir sancı var
Tıp literatüründe apandistmiş adı
benim dilimde kahpeliğin daniskası
öyle habersiz
öyle ani gelişi var ki
patlama noktasına gelmeden daha
çıkarmam lazım zehirlenmemek adına.



Hâlbuki faydalı zannetmiştim vücuduma
her daim farkına varmasam da
işte aniden ben burdayım diyen
kalleşliğin faturasını ödeten organ diye değiştirdim adını
zannımca o da beni ödleklikle suçlayacak kim bilir.



Tanıdık bir duygu aslında
ne suçu var ki apandistin
daha yürekte yediğimiz kazık dikdörtgeninin
her bir köşesinin cilası sökülmemişken
ve her gün biraz daha parlatılırken
kızmak doğru mu sancıların git gellerine.



Söyleyemiyorum;
Elimi çeksem patlayacak biliyorum
daha önce geliyorum demişti aslında
aylar öncesinden de önce
temizle etrafını
yalan dostlukları sokma bünyene dedikçe
henüz erken diyerek savsaklamamış mıydım
iyi niyetimi paspas yapıp ayaklarına
alın ’’lan ’’ basın
temizlerim nasılsa demekten ağzımda tüy bitmişti
kuşlar kıskanıp da tek tek alıp gitmişti
tadı hâlâ damağımı dağlar durur
söze dökülemeyen kelimelerim dilimde kurur.



Elimde daha önce kıskandığım
ve habersizce çaldığım kan gölüne banmış neşter
hazır ol da bekle beni
bugün son vereceğim bu keskin sancıya
alışkınım ben nasılsa katlanırım acıya..



Ayvazım DENİZ