her ne zaman birine güvensem
derin bir denizde boğuluyorum
biraz şöyle ardıma dönüp gitsem
tam sırtımdan vuruluyorum


bazen
bazen diyorum ki
yeniden başlasa bu hayat
silbaştan olsa her şey
bir el tutsam hiç bırakmasam
sım sıkı tuttuğum bir aşk yakalasam
nitekim öyle de oluyor ya
hep seviyorum çok seviyorum
hiç bırakmıyorum
ama hep bırakılan ben oluyorum


aklıma gelen korkularım oluyor
günlerce başımdan geçiyor haftalarıyla
bir baş ağrısı gibi gönlüme vuruyor yaşam
mesela yalan
sık sık uğruyor kalbime
o her gün gelip karanlığı çöktürüyor gözlerime
hiç gitmiyor ki
dost oluyorum korkularımla
gittikçe yıllar alıştırıyor zamanla


her ne zaman bir renk seçsem kendime
en karasından bir dal uzatıyorlar ellerime
tutunsam yavaşça sol tarafından
çıt kırılacakmış gibi sanki
çabucak eğriliyor gözlerimde


korkuyorum
ne zaman nereye atsam ellerimi
ya gidenlere
ya da göçenlere şahit oluyor kalbim
temelsiz bir yapının
en küçük bir rüzgarda savurulması gibi
karanlığa sürükleniyor kalbim


herkes bir yerlere gidiyor
hiç kalan yok
sanki gitmek mecburmuş gibi
herkes koşuşturuyor karanlık köşelere
bir namaz gibi vakitli değil
vakitli vakitsiz çıkıyorlar yollara
ne kaldı ne bıraktılar ardında
hiç bilmiyorlar
ya da umurusamıyorlar


herkes her şeyin en iyisini istiyor
herkes kendisini düşünüyor
aşkın canı cehenneme diyen de çok
hepsi aynı
herkes kendine yaslamış dünyayı
bu bir nankörlük mü?
yoksa bir doyumsuzluk mu
ya da yetinemediği duyguların
ağır bastığı bir vurgunluk mu


gülmek gülümsemek mutluluk mudur
ya da ağlamak hep acımıdır bu yaşamda
ben hiç sevinçten ağlamadım mesela
hiç mutlu olamadığım içindir belkide
gözyaşlarım ise hiç gülümsemedi hayata
hiç tatmadım ki ağlayarak gülmeyi
hep sevdim hiç sevilmedim
ya da sevip sonra sevildiğimi zannetim
önce doğrudan kazandım şu hayatı
sonra yalandan kaybettim bu aşkı


son bir saatim kalmış olsaydı eğer yaşamak için
o kalan bir saati
dolu dolu geçirmek isterdim
hep gülmek isterdim son saniyesine kadar
gülüp gülüp öyle gitmek isterdim bu şehirden
bir anlık da olsa son zamanıma kadar
mutluğu aynada görmek isterdi kalbim
ardıma gülümseyerek gitmek
tek dileğim olurdu bu yalan dünyada


ölüm korkutmuyor beni
çünkü zaten yarı baygın yaşıyorum
geride bıraktığım hiç bir şeyim yok
çünkü ben hiç kimseyi terk etmedim
ama özelediğim çok şey var geride
mesele sevdiklerim
hep sevdim hep değer verdim hepsine
şimdi gidersem eğer özlenecek elbet
hep gidersem diyorum ama
nereye gittiğimi
veya nereye gideceğimi inan bilmiyorum
benim kisi terk etmek değil
ben ecelden bahsediyorum..

.
.
.
Mawish
.
.
.

SON SAATLERİM - Mawish Şiirleri