Gerçekle yüzleşmeye henüz hazır değilken
Ve hatta korkmak bile dizlerime zül iken
Katre dermanım yokken nasıl dimdik durulur
Anlık zaman dilimi tevafukta yıl iken


Şimdiye dek heybetin yetti de arttı bana
Hariçten onca sözün reva mıydı bu cana
Bilseydin mahşer günü tek tek hesap sorulur
İçer miydin gafletin zehrini kana kana.


Uykuların bölünür belki de hasretimden
Sükûta gark oluşum sanma kabahatimden
Eskisi gibi değil kalbim çabuk yorulur
Her an şüphe ederken apak haysiyetimden


Sabaha çeyrek kala çarpıntıyla uyanmak
Uykulu gözlerimle o boşluğa dayanmak
Belki bu güzergâhtan selâmete varılır
Düşüncesi olmasa mümkün müydü avunmak


Hayatımı felç eden muameleye rağmen
Hâlâ yaşıyor olmam niçin şaşırttı birden
Sabır ve dua ile ne yaralar sarılır
Bilsen nutkun tutulur o an mütemadiyen…..




10 Temmuz 2014 / NÜS