bütün horozların kelleleri cebimde
erkekse gelsin seher
yaşamak olmadığını anlamışım nefes almaların
mum dikti ya odalarıma menekşe gözlerin
bir ömre sığan geceye değer





agnessa
sana ne şiirler yazdığımı anlatsam da
o kolların var ya o kolların
unutturuyor bütün imgelerimi
omzuma dolandığında




ne parçalarım kaldı
sibiryanın buzlu istasyonlarında
perakendesiyken hayatın
bir bir birleştirirdin beni her akşam
dostluğunla ustalığınla




savurganlığındayken taze yıllarımın
sen yaşından olgun
ben yaşımdan deli
her yarışı kazandıran jokey gibi
iyi bilirdin neresinden tutacağını yularımın




duam da yoktu ezberlediğim
gökkubbeye elimi kaldırdığımda
keskin fermanlar gibi son demlerime
gel de bu gelişe şaşırma




torbaların dolu
biliyorum anlamını
toplamışsın gene
volgadaki parçalarımı



















kasım