3
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1290
Okunma
Göz yandı gönül sustu
Sabr dedim ter’e verdim
Hâl gelip hâle bastı
Nakdimi pir’e verdim
Gören göz değil imiş
Benlik öz değil imiş
Nefis bir yağıl imiş
Gönüllü köre verdim
Ümit yaralı kuştu
Kanatsız menzil aştı
Konduğu nehir taştı
Hu diye çare verdim
Anladım yaram yama
Hayâl gibi her simâ
Dünyayı değil amma
Kabrimi yâre verdim
Zaman çile doğurdu
Dağlar beni çağırdı
Sabır kemâl yoğurdu
Kibrimi yere verdim
Çenemde nefes kırık
Sinemde kafes kırık
Kader diye hıçkırık
Vuslatı Bir’e verdim
Gönül dediğin sevi
İçi muhabbet evi
Fikri ak zikri kavi
Dili Tekbir’e verdim
Ömür paslı bir kuyu
Çoktan çekildi suyu
Uyu Makberî uyu
Uykunu dürr’e verdim
------------Makberî