2
Yorum
24
Beğeni
0,0
Puan
1264
Okunma
İsabet buyurmadı verdikleri nasihat
Sandım ki herkes mutlu dünyada bir ben bedbaht
Umut desen, epeydir varlığımdan habersiz
Dilimden düşen her söz değil mi ki geçersiz
Ne huzurum kalmıştı ne de ağzımda bir tat
Muhakkak utanırdı görse içimi Fırat
Kâh ağladım kâh güldüm bir aklım unut dedi
Yapamadım, gönlüm bir naz, bir niyaz eyledi
Sen de tasvip etmedin güya bu saçma fikri
Fakat yine almadın yüreğinden içeri
Nasıl olunmazdı ki şu halde de ivedi
Ağzımdan çıkan söze mantığın kanıt dedi
Bekleme, her anıya ayrı ayrı izahat
Hatamın bedelini ödemişken katbekat
Işıl ışıl iki göz zamanla hepten fersiz
Aleni duran hâli anlatmak bile yersiz
O hâl ki perperişan görünenden de berbat
Hep küçüldüm... Gözünde büyüdükçe kabahat
......
2 Temmuz 2014 / NÜS
Cevap Yaz