Geceyi yazacaktım sana,
Ve işte geceyi yazıyorum...
Belki de bilirdim merak edeceğini,
Hissediyorum, inan ki okurken gülümsediğini.
Bilir misin?
Yağmurdan kaçmadığım günlere,
Islanırken içimden mırıldandığım türkülere,
Dilime dolanıp da kalan cümlelere vardım.
Erimeye yüz tutmuş, bir parça kar gibi...
Tavla sehpasına sıkışmış bir çift zar gibiydi ruhum,
Ve galiba ilkbaharın cemresi düştü,
Açmaya çekindiğim gözlerimin üzerine...
Ellerim sıcak ekmeği tutarcasına titrerken,
Dudaklarım yağmurun damlalarıyla ıslanıyor,
Yukarıya, gökyüzüne bakarken gözlerim,
Yıldızlara varıyor, geceyi yazdığım,
Uğruna yüreği kazdığım, sözlerim...
Körfezin karanlık sahilinde dolanıyorum,
Biraz da uyumamak içindir, oyalanıyorum.
Kalemimle elime işlerken bu şiirimi,
Damlalar silmeye çalışıyor,
Ay ışığında yazmaya yazdığım cümlelerimi...
Ama korkum yok, elimden silinse bile,
Yüreğimden silebilecek yağmurlar yok diye...
Ve biliyorum,her doğan yeni güneşin gecesinde,
Geceyi sana yazmış olacağım.
Bu geceyi sana yazdığım gibi,
Geceleri sana yazacağım gibi...

Ahmet Yalçın Aşcı