parmak kaldırıyorum
usumda
sorgusu bitmemiş kutsallarıma
ya; suyunu fazla kattınız bu düzen-i alemin
ya; öğlen arasında kürek salladınız balçığına
oku, dediniz inandık
ve bu devasa düzlem-i şahaneyi
kantarlara çekilmiş bir aile sandık
bu nasıl vefa, bu nasıl cevr-i cefa






yıldırımlarla bölünmüş ardıç ağaçlarım vardı benim
mor dağlarımı dolu vurduğunda
kovuğuna sığınırdım, otlattığım kuzularımla
şimdi; nasıl güman getiririm efsununa
bir damla katran için
nasıl lekeler sürersiniz çocukluğuma






efendiler
oynamayın bu coğrafyanın tılsımıyla
nasıl doğar yıldızlar, nasıl oynaşır galaksiler
ve nötrinolar nasıl deler geçer
ilmini yaptığım halde bile
her köyüme varışımda, niyaz eylerim o kara taşa
eba müslim horasani, nerde selam verir bilinmez
anadolu çöp dürtmeye gelmez

















kasım