bir dehlizin ucunda belirdi mutluluk
kapkaranlık ucubeler yaşamışım
yarasalar sarmış duvarlarını kimsesizliğimin
sadece nefes alıp-vermek değil ki yaşamak
sadece yemek-içmek de değil
yaşamak ne demek diye sormamışım kendime
hiç aklıma da gelmemişti seni görünceye kadar
gözbebeklerinde kaybolduğum zaman öldüm
ölmek demek miydi yaşamak?..
nefessiz kalmak mı?
dünyayı yok saymak mı?
hiç bir ses duymadan bir çift dünyada yok olmak mı?
etim kemiğimden ayrıldı; hissetmedim
tüylerim diken diken oldu; hissetmedim
nefesim kesildi, soluksuz kaldım; hissetmedim
dışarda dünya yıkıldı, yer yerinden oynadı; hissetmedim
ben gözbebeklerinde eridim
sonsuzluğu resmettim bakışlarında
boynunu büküp bir ceylan bakışıyla bakarken bana
sevgi denilen destanı yazdım kaderime aniden
bir damla süzüldü yanağıma
bir damla ile sırılsıklam oldu bedenim; sana bakarken
fırtınalar koptu
kar boran koptu yüreğimin bilmediğim yerinde
nefessiz kaldım
duyusuz kaldım
ruhum kayboldu bedenimden
halbuki..
halbuki ben bunu hiç yaşamamıştım
öldüm de ruhum çekildi sandım
konuşamadım
sadece bakışlarında bir ummana dalıp kaldım
halbuki;
halbuki bittim
halbuki yandım
halbuki kayboldum yalnızlığımda
kelimeler yığılıp kaldı boğazımda; sesim çıkmadı
dilime prangalar vuruldu
ne söylesem az gelecek bakışlarına
ne desem kifayetsiz kalacak kelimelerim
öylece bakakaldım
öylece yok oldum yalnızlığımda...
sen karşımdasın fakat ben yalnızım yine
kendimi kaybettim gözbebeklerinde
yaşanmamış sevgileri saklayan maziye küfretti isimsiz kelamlarım
yaşanmamış yılları silip attım
sadece sen;
sadece sen olacaksın sevdiğim
adına sevgi doğranmış yarınlarım...


Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON