Şiir ruhun giysisidir


Söz edepsiz olunca ruh nü kalır
Afaroz edilir tüm cümleler
İşte böyle bir günde yaşıyoruz
Ne dilin kemiği kaldı
Ne de sükutun altın olduğu



Aşk kızlı rujunu sürer fettan bakışlı yosmaya
Kuzguni bir yalnızlık gibidir yüreğinde her veda
Tekrar tekrar başlar aşk döngüsü
Kelebeğin aşk ile öpüşü gibidir her veda



Ve tüm gitmeler sana döner
Yandıkça yanan aşk gibidir
Kelebek ve sevda



Şiir ruhun giysisidir
Ve bu gece yazıyorum nü yalnızlığıma
En güzel dizeler dökülür lal dudaklardan
Mısralar en güzel yakutları takınır
Ve dansa başlar şiirle şair
Kâmile kelam yakışır şiirleşir yakarışlar



Kapıya dayanır tüm gitmeler
Kelimeler ürker bu çelişkiye
Lal dudaklı bir kadın örter tüm bu sözleri
Nedimin yalnızlığı çöker şiirlerin yüreğine
Şiir ruhun giysisidir diye fısıldar nü kalan bir kadın



Sonunda yalnızlığın kapısını aralar şuh bir kadın
Dudaklarına en güzel aşkı sürer
Sözcükleri öper kızıl dudakları
En güzel aryaları dilsiz geceye söyler
Şiirleşir yakarışları



mahmudiye düzkaya



Beni günün şiirine taşıyan Edebiyat Defteri Değerli Seçki kuruluna
ve tüm dostlara teşekkürlerimi sunarım