Elimde sihirli gök rengi aynaya çiziyorum hayallerimi
Ve başladı masalsı öykümüz






Bir varmışların ülkesine kanat açıyor düşlerim
Aynaların yaramaz kızım nede olsa
Sonra! Külkedisine takılıyorum ayağımda çarık
Az gidip çokça uz gitmekti amacım
Sonra! Uzadıkça uzadı başak sarısı rapunzel’in saçları
Ve ben yağmur ülkenin şatosuna girdim





Rapunzel bak! Aynaya bak
Yeryüzünde ağlayan çocuklar
Yağmura hasret
Sen ise! Benden daha da bencilsin
Haydi! Bereket heybesini saçalım
Ben düne kadar ayna çatlatan bencil’dim
Dinle bak benim şarkımı





Aynaların yaramaz kızıyım
Gülüşüm çatlatır tüm aynaları binlerce parçaya bölünür
Gül utanır bülbül kıskanır
Dudak kıvrımlarımı kanatır gizlice kurak yazlar
İncinir yüreğim
Ben ise tebessümüm’den bulutlar doğururum yine
Uzaklardan duyulur ağıtlar ,dualar yer gök’ü çatlatır adeta
Ellerinde kurak baharı tutan yalın ayak çocuklar görünür
Gök utanır bu aymazlığa ve başlar ağlamaya
Çocukların neşesine Gökkuşağı eşlik eder
Ve mistik dansına başlar öper baharı derinden





Rapunzel utandı saçlarına sakladığı tüm papatyaları serpti
Sonra! Baharın tüm renklerini armağan etti
Göğün yakamoz düğmelerini açtı
Ve bulutları özgür bıraktı
Ve rapunzell’in papatyaları saçıldı yeryüzüne
Gökkuşağı eşlik etti bu şölene





Çilek kokulu bir esinti kapladı yağmurun ardından
Elimde ıslanmış bir demet sevgi serpiyorum Gökkuşağı’na
Neşeli çocuk seslerine karışıyor tebessümüm
Ve aynaların yaramaz kızı kelebek kanatlarını takıyor düşlerine





Masal ağacının dallarında çiçek çocukları doğuyor
Kırmızı mantarlar fışkırıyor köknarın bağrından
Sarı kırmızı renklere bürünüyor
Büyülü öykü gülleri
Binlerce masal yazıyor şair ceketli çocuklar cennetten
Ve ben şimdi büyüdüm artık bana masal anlatan yok
Gözlerimde uyku
Ve ben
Ve ben şimdi büyüdüm artık bana masal anlatan yok







mahmudiye düzkaya