hep
gelen günden sakındım seni
bazen içi güneşti
bazen içime güneşti
gözlerin...
uzun bir yolculuğun
yürüyen ağaçlarıydık
hem olduğumuz yerde
hem oraların en uzaklarıydık...
bir dağın bulutuna yaslanmıştı umutlar
hep gökyüzü
hep yağmurdu
sarıldığı anlar...
bir masalın son sayfası
gibiydik
ben kendime doğru
senden teğet gidislerden
uyandım
uykusunda öpülmeyi bekleyen kurbağanın
düne öykünen
ağıtlarından
kelepçeler beğendim
kendime
buzdan,tuzdan ve kör beddualardan...
şimdi sen bir mezarlığın
gölgesinde büyüyen alev çiçeklerinden
kendine
mutluluğun borcunu ödüyorsun
ben
gamzelerinde tökezlenmiş gülüşlerin
hayalinden
payelar biçiyorum
belki diyorum
keşkelerimize pişmanlıklar
yüklemedik gururundan
düşmeden
içimize yerleşen o derin sevdayı
alnımıza
çizene mi sorsaydık
boynumuza takılı şükran yaftası
ve göçüp gitseydik
imgelerin
darağacından kurtulmuş
serpme duaların
cenneti harcadığı sahte köşelerine....

----
sadece
ölmezliğin olmadığı bir dünyanın düşüdür aşk...







YILDIZ