Sen benim gözlerimken
Ben hiç kimseydim.

Sen hangi şiirden öte gidebilirsin ki,
Benden, yani yüreğimden öteye gidebilesin sevgilim.
Ey yaramın sızısı
Ey canımın acısı
Ey yüreğimin güneşi
Ey gözlerimin baharı
Sen bir gökkuşağı kadar güzel yaşarken içimde
Ben seni bir şiir kadar yakın ettim yüreğime.
Gittiğin uzakta benim, kaldığın yar’ada benim şimdi

Ben seni bir b’aşk/a sevdim.
İllegal bir yağmur damlası gibi
Batan bir güneşin
Şehrin kızıllığında sevdim seni
Ben seni karanlık bir gecede
Kayan bir yıldızda dilek tutar gibi sevdim.

Sen benim gözlerimken
Ben hiç kimseydim.

Sen gittin ya şimdi
Ben sende sustum
Elinden oyuncağı alınan bir çocuğun
Gözlerinden akan bir yağmur damlası gibi

Ey yüreğimin sancısı
Ey göğüs kafesim
Ey elim ayağım
Biliyorum ki,
Sen yaşamaktın
Sen demokrasiydin
Sen özgürlüktün
Öldüğüm gün anladım seni
Sen yaşamla ölüm arasında aldığım nefesimdin.

Sen bişey yapmadın bana.
Ben senin darağacına yüreğimi astım biliyorum.
Ve biliyorum ki,
Ömrümden çok sevdim seni
Özgürlük uğruna
Gökyüzünü sahiplenen kuşlar gibi
Ve biliyorum ki,
Sen hiç gelmedin bana,
Ben hep sende kaldım.

Sen benim gözlerimken
Ben hiç kimseydim.

Sen susuyorsun ya,
Ben ölüyorum.
Ağaran bir bulut gibi
Toprağa düşen bir yağmur damlası gibi.

Ey beklediğim özlemim benim.
Ey yaramın sancısı
Ey yüreğimin sızısı
Sen ne kadar uzaktasın ki,
Bir volkan gibi kalbimi yakıyorsun
Yasaklanmış bir şehrin,
Kalbine sızan bir mülteci gibi.


İbrahim Dalkılıç

20/06/2014
16:50 İstanbul