Semada yalnız gezen yıldızlar görün beni
Kalabalık içinde tek başıma kalmışım
Unutamam yıllardır alnımdaki buseni
Eski resmine bakıp hayaline dalmışım




Nasıl geçti seneler farkına varamadan
Çocuklar kadar şendik yoktu hiç bir tasamız
Doya doya kolların boynumu saramadan
Ne kurallar koyardık ne de vardı yasamız




Nazar mı deydi bize ne oldu anlamadım
Tam mutlu olduk derken ayrı düştük ikimiz
Bilmem kabahat kimde sözünü dinlemedim
Söylesene sevgili şimdi nerde biz kimiz




Ne ummuştuk ne bulduk savrulduk köşe bucak
Ne sen oldun çok mutlu ne ben erdim murada
Yıllarca bekledim hep açmadın aşka kucak
Ele mutluluk çıktı bize hüzün kurada




El ele tutuşurken birden ayırdı kader
Geceler dostum oldu sabaha dek ağladım
Yerleşti yüreğime hiç terk etmedi keder
Alın yazımmış deyip karaları bağladım




Kadere boyun eğdim razı oldum her şeye
Mutluluk dilemekden başka ne gelir elden
Uzaklardan izledim cekilip bir köşeye
İstesemde adını düşüremedim dilden



HASAN YILMAZ