Gece
Matruşka bebekleri gibi
Ruhsuz ve soğuk
Kimsecikler yok
Bir ben varım, birde yokluğun
Yıldızsız, karanlık
Ve
Adı konulmamış bir yalnızlık

Gözlerimden akan yaşlar utanıyor halimden
İçtiğim sigaralara düşerken
Ne çok iz bırakmışsın bende
Bir o kadar da acı
Ellerim titriyor
Sarmaya mecalim yok yüreğimde ki senli izleri

Gözlerinde huzur bulan gözlerim korkuyor
Başka gözler benden daha güzel bakacak diye
Olduğum yerde çıldırıyorum
Beni anlamayan yüreğim isyan ediyor
Gecenin umursamamazlığından

Şimdi sensiz
Teninde can bulan tenim üşüyor
Oysa
Senden önce tenim
Kaç geceye merhaba demişti başka tenlerde
Kaç sabaha günaydın
Hiç bu kadar üşümemişti

Ne kadar ses dokunmuştu oysa kulak kıvrımlarıma
Hiç biri bu denli okşamamıştı
Hepsini unuttu da
Bir sende kaldı sevgili

Seni sevmek ne kadar zordu
Ne zahmetliydi
Sende biliyordun
Biliyordun da
Son nefese kadar diyordun
Şimdi son nefesi sen mi verdin
Yoksa ben mi verdim de haberim yok...