Kafamda milyon soru cirit atarken her dem
Nasıl yaşamak bilmem zevk-i sefa yerinde
Halbuki, gözlerimden okunuyordu elem
Hiç kimse bilmiyordu neler gizli derinde
Gününü gün etmişti dendi her seferinde


Oysa, koca bir ömür saydım avuçlarına
Yine yaranamadım âdemoğluna işte
Ak düşse, benden bildi seyrelmiş saçlarına
Sanki sabır şerbeti içtim de bir dikişte
Sükutun kucağına devrildim ilk çekişte


Basiretim değil de el-ayak bağlanmıştı
Başım dik durmalıydı adım atamasam da
Ekmek elden su gölden levazım sağlanmıştı
Onca rahata rağmen keyif çatamasam da
Dört başı mamur bendim, derdim de yok tasam da


İntihar düşü ile kamaşınca dimağım
Bir tek, dağın zirvesi avutmuş hikâyemi
Herkes bir şeyler söyler, bilmem ki kinaye mi
Gözüm de kapalıymış hayatla yokmuş bağım
Kayanın sivri ucu, olunca son durağım…..




18 Haziran 2014 / NÜS