Ar damarları çatlamıştı sanki
Hiç bir şeyi umursamıyordu
Bir sussaydı
Ona neler neler diyecektim

Oysa oda biliyordu
Sustu mu kıyametleri kopacaktı
Yüreğindeki tek sevdiğinden kopup
Şehirdeki aşksızlardan olacağını

Kaç gecenin koynundan çıktığımıza şahit olan melekler
Tenlerimizin bir birine değdiğinde oluşan boncuk bocuk terler
Şahit olsun ki "seni seviyorum" dedikçe
Ben yüreğimde bir kez daha öldürüyordum onu

Biliyordu
Belki de fütursuzca konuşmaları bundandı
Yüzündeki çizgilerden belliydi
Korkuyordu

Canım acıyordu
Hiç olmadığım kadar kızgındım
Aşk bitmemişti ama
Güvende kalmamıştı

Kırmızıyı mavisinde aldattığım tek Sevgiliydi
Sabahtan akşama
Akşamdan gecenin kıran girmiş saatlerine kadar
Tek düşündüğümdü

Bana biraz doğruyu soyle
İnanayım

Huzuru gözlerinde bulduğum Sevgili
Güvenmek
Biraz da rahat
Güvenirken kollarında ruhumu teslim etmek istiyorum

Teninin kokusunda
Güllerle karanfilleri aldattığım Sevgili
Bana biraz doğruyu söyle
İnanayım...