Unutmuş gibi yaptım ilk önceleri tamam
Baktım alışıyorum yalnızlığa pek çabuk
Devam ettim yoluma, koldan asılsa da gam
Zamanla geçer dedim, biz ne dertler avuttuk
Gün geldi, hasretleri bile dizde uyuttuk


Sağa sola savrulduk düştük de yine kalktık
Cebren erken yetiştik bakmadan yaşa başa
O sıcacık ilgiyi ta kundakta bıraktık
Yoksa sarılır mıydık buz gibi kara taşa
En güzel çağımızda harcanmasaydık boşa


Rahat nefes alalım dediğimiz bir anda
Aklımızın bir ucu tevellütte takıldı
İnkâr etsek faydasız iki kapılı handa
Birinden girmiş isek geriye çıkmak kaldı
Gençliği sayıklarken vade hayli azaldı


En çok, ezilen hâle yanarım döne döne
İçimdeki sabiyi dışa salmama sebep
Velhasıl geç de olsa, mutlu uyansın güne
İşte asıl bunlardı çocuk kalmama sebep
Ondan rağbet görmedi, büyüsen diyen talep





12 Haziran 2014 / NÜS