Ey benim mah’ım, şems’im yüzüme vuran şavkım
Ab-ı bade reng döküldü tek tek yakutlarım
Zümrüt rengidir urbam belki olur muradım
Gönül diyarımın sahibi sensin Hünkarım


Ey benim şahikam, ummanım, iki cihanım
Savurdu hazan yaprağı misali boranım
Kara kış ve zemheriye döndü orak ayım
Sensizliğimde nefessiz kaldığım Hünkarım


Gönlümde kelepçe ayağımda prangalarım
Can bedenden çıkınca mı bitecek hicranım
Gecelerime şem ol da narında yanayım
Kanatları neyleyim yanındayken Hünkarım



Birlikte niyaz ettik kucakladık semayı
Mühürledim kalbimi kilitlendi sarayım
Aynı bank, aynı sahil, seyre daldık deryayı
Martılar şahit oldu sevdamıza Hünkarım




Sol yanında titrer tenim, lal olur lisanım
Düşünmekten meczup oldum yıkıldı dimağım
Gök kubbede yankılanır feryadımla ahım
Tek sensin gönül hanemin maliki Hünkarım


Şems olamadın ama beni yaptın Mevlana
Ellerimi açıp semaya döndüm Mevlaya
Cihan istemem yeter ki de bana sultanım
Muhibbim olup şiirler yazarmısın Hümkarım