Çocuğunun elinden tutmuş, yürüyordu kadın.
Yürüdü, yürüdü, yürüdü.
Kalalabalik caddenin kaldırımlarında uzun sure yürüdü.
Ne geldiyse aklına,
Birden durdu.
Ve dondu arakasına baktı kadın.

Göz göze geldi, eli bıçaklı gözü dönmüş adamla.
Kadın daha kaçmaya bağıramaya fırsat bulamadan,
Adam saplayıverdi, bıçağını o kadının karnına.
Kadın yaralı, bağırıyordu.
Önce bir sonra iki derken kadın sendeledi, yere duştu kanlar içinde.
Etraftaki kalabalığın umursamaz gözleri önünde..
İşte bizim milletimiz olmuş böyle.

Çocuk adamın bacaklarına sarıldı küçücük elleriyle.
Ve yalvarmaya başladı, öldürme annemi, öldürme diyordu adama.
Adam aldırmadı iteledi çocuğu.
Çocuk bir an sendelendi yere düştü sonra.

Ve sonra çocuk, çabucak kalktı düştüğü yerden,
Yerdeki yaralı kanlar içindeki annesine yalvarmaya başladı.
Bağırıyordu.
Hep bağırıyordu, gözyaşları içinde.
Ölme anne, ölme diyordu, annesine yalvarırken çocuk.
Avaz, avaz bağırarak.
Ne kimse yardım ediyordu, ne de yaklaşan vardı.
Oysa annesi,
Çoktan ölmüştü aldığı bıçak darbeleriyle.
Çocuk ağlıyor, annesi kanlar içinde yerde yatıyordu.
Ve hiç kimse, yardım etmiyordu ağlarken kadın bıçak üstüne bıçak darbeleri Alırken.
Etraftaki kalabalık şaşkınlık içinde kaçıyordu.
Ve ortalık bomboş kalmıştı..

Neyse’ki,.
Etraftaki dükkânlardan biri haber vermiş de polise,
Ve de ambulansa.
Kadın kanlar içinde yatarken,

Ve kanlar içindeki annesine sarılmış bir çocuk, annesine ölme diyerek ağlarken.
Herkes kenardan, kenara durmuş olan biteni seyrederken.

Fütursuzca ve öylesine korku içinde.
Eli kanlı katil onca kalabalığın içinde, serbestçe kadını bıçaklarken.

Katil kadını öldürmüş koşuyor kaçıyordu milletin gözünün önünde.
Ve nihayet,
Katil fırsattan istifade ederek kaçtı.
Sokakların arasında kaybettirmişti kendini.
Polisler gelmeden önce.

Nihayet polisler geldi..
Ve sonra’da, arkasından ambulans geldi arkasından.
Halk ambülânsın basına toplanmış, ölen kadına bakıyorlardı.
Meraklı, meraklı utanmadan..

Kadınsa çoktan ölmüştü.
Ağlayan çocuğu polisler teskin etmeye çalışırken.
Kadını goturdular hastaneye.

Biz neyken ne olduk,
Olaylar karsısında, umursamaz bir millet olduk.
Seyirci oldukta,
Bu olayların bir gün bizim de basımıza gelebileceğini düşünmez olduk.
Düşünmez olduk.

06 Haziran 2014-06-06
Ahmet Yüksel Şanlı er