Sevdaya Değil/ Sevgiliye Yenilgim


-içinde irem bağları saklı
o buğulu gözlerinde kaybolmuyor artık varlığım-

artık karanlık ve suskun bakışların
nedendir bu kaçışların
nedendir bunca acıtmaların

bunca açtığın yara neden
üstelik biliyorum
seninde canın acıyor
sende kanıyorsun görüyorum

bu kan kaybına ne kadar dayanır ki
yorgun bedenlerimiz

zor çok zor biliyorum
ama kabullenmeliyim
yenildim
yendin
işte son hamlen
şah ve mat

-yaşanmışlığım kırk dördü gösterdiğinde
bağdaş kurup hayatın tam ortasına
bir kavak gibi göğe uzatmıştım başımı
en keskin bakışlarımla
köreltiyorken ölümün tüm bıçaklarını-

sen canımı yakmıştın yine
en kara elbiseni giymiştin üzerine
sıcaklığını hala hissettiğim ellerin yoktu
buğulu gözlerin de

sadece sözlerin
acıtan
kanatan
ve bu aşkın sonunu yazan

bana gel demeyeceğim artık
çünkü bir söz daha edersem
özüm terk edecek beni

ben seni her nefeste sevdim
çok sevdim çok
açtığın her yarayı
göz yaşımla suladım
dudağımın kenarında asılı
gülüşlerimdin sen


sensizlikti en büyük korkum
diğer tüm korkularıma set çekmişti
senin varlığın

çok büyük bir güçtün bana
yerden doğrulmayı öğretmiştin
ve nasıl savaşılması gerektiğini

hasretinle tanıştırıp
onunla yaşamanın ne demek olduğunu
var olmanın suretini çizmiştin yüreğime

oysa şimdi
var olmaktan nasıl çıkılırmış
onu da öğrettin
kaybedişlerden nasıl vurgun yenildiğini de

ah o bakışların
gecelerimi aydınlatan
göğüme masmavi dağılan
gök rengi sesinden yoksun
nasıl doğuracağım şimdi
sevda renkli çocuklarını

ama yine de
bana gel demeyeceğim
gücüm kalmadı
bunu da deneseydim diyeceğim çözümüm de

yıkılmaz duvarlar ördün
aşılamayacak engeller
olmazları sıktın hep
alnımın tam ortasına
ve ölmeyişimi gördükçe
aşkı öldürme planları yaptın
usanmaksızın

o halde iyi dinle şimdi beni
seni delicesine sevdiğimi söylemeyeceğim
sensizliğin çaresizliğini de
beni terk eden beni de


ahh rüzgar gülü hızı dönen zaman
ardıma bile bakmayacağım
dökülürken eteklerimden
henüz doğmamış düşlerim
kırmızı kurdelelerle bağlayıp
gömeceğim ayrılıklar mezarlığına

şimdi asılı olsam da yokluğunun darağacına
uzadıkça uzasa da boynum
şahdamarımda atıyor olsa da hasretin
yine de dokunamayacak ölüm
sevda yüklü dudaklarımdan
alamayacak son nefesimi.

B/ittin.

Figen Yarar