Durun orda
girmeyin içeriye
çırılçıplağım şu an
henüz üstüme giyecek yalan gülücükleri bulamadım
nereye kaboldular bilmiyorum
halbuki daha dündü
dudağımdan çıkarıp komodinin üstüne koymuştum.




Yeniden,
hep yeniden almak zorunda kalıyorum
bazen de kapalı oluyor maske satan dükkanlar
Pazar da değil ama
cenazeleri oluyor besbelli
böyle çıplak kalıyorum işte ortada
yedek de vermiyorlarmış öyle çokmuş ki talebi
idare edecekmişim böyle kapatarak gözlerimi
dolaplara tıkacakmışım acı dolu sözlerimi.




Arada başımı camdan çıkarmama müsaade varmış
ama yüzümün çıplaklığını bir peçe takarak gizlemeliymişim
o kadar belirginmiş ki acı
görenler korkabilirmiş
hakkım yokmuş kimseyi hüzün denizine çekmeye
herkes yüzmeyi bilmiyormuş benim gibi
vebalini ödeyemezmişim boğulan gözyaşlarının
içimde kaynatmalıymışım çaresizlik kazanını
Vakitsiz ortalığı kışa çeviren sonbahar hazanını.




Biraz müsaade edin bana
çok değil bir kaç gün yeter
toparlarım etrafı şu an darmadağın odalar
sebebini tek benim bildiğim tuhaf bir halsizlik var üstümde
elimi kıpırdatacak gücüm yok
az kaybolan umutlarımı bulayım şu dağınıklıkta
ondan sonra serbestçe girebilirsiniz yine
kahkaha dolu olan sofama
yalan gülücüklerlerin cirit attığı kahrolası yüzüme.



Ayvazım DENİZ