vurulmasın güvercinler
istekleri
uçacakları yere kadar özgürlük
alanlar kapatıldıkca daralır
sıkışır güvercin göğüsleri
sıkışır hayatın anlamı
bir kaç çocuk saklar yüzünü


daha oluşmaya fırsat verilmemiş düşleri
göz kapaklarını açacakken örtülür
ölüm yakışmaz gençlere
düşerler korunaksız ömürden
bayraklaşır suretler


daha güzel günler geçirecektik iğneye
hayat ipliğimizle
dokuyacaktık bize verilen süreyi
ince ince nakışlarla
türkişi renkli desenlerle
Türk mavisi gülecekti


bir rüzgâr yerli yerinde esen
üfürerek karanlığı
sürerek yoz çöküşleri üstümüzden
içimizi ferahlatan esintiler
her yönünde eser ülkemizin
siper olarak yarınlara
yıkılmasın diye


çocuklarımızın geleceği
onların elinde mi yine
yap bozu olur mu hayatın
bir bozuldu mu
dağılır gider!



1. 06. 2014 / Nazik Gülünay