Geçen sene hayatıma damgasını vuran Eylül'e teslim ettim ben de, bir aşk hikayesini. Ani ve yıkıcıydı ayrılık kokan gelişi. Sımsıcak ve kıpır kıpır duyguları söküp attı ve bir boşluğun içine savurdu sanki.

Eylül, kurbanlarla beslenip şiirlerin içine sinsice sızarmış nicedir. Yürekleri dağlarken bir yandan da vicdanları olanlara emsal gösterirmiş. Dört ortaklı sonbahar mevsimini mi bekler sevdalılar, aşkı sırtından bıçaklamak için yoksa aşkın kaderinde mi vardır bıçaklanmak. Belki başka bir ayda ayrılmış olsaydı insanlar, bu denli dokunmayacaktı. Eylül'ün ruhu mu hüzünlü yoksa insanların hüznü mü yerleşmiş gamlı gözlerine.

Her yıkım onun vicdanından geçiyorsa, belki de aşkların dayanıklılığını test ediyordur. Amacı bizleri üzüp dertten derde sürüklemek değil de, bir rüzgarda uçup gidecek aşkları mevsimden silmektir. O zor görev de ona verilmiş demek ki, doğa tarafından. Bir nevi bilge bir ay bence, Eylül. İlk başta yerle bir etse de, sorgulamamızı sağlayıp gerçek aşka ulaşmamızda zor bir görevi var bence.

Doğru, mevsim sonu da kurtulamadım ben Eylül'ün etkisinden. Yeni bir Eylül'ü kucaklamama çok az kaldı fakat bitmedi içimde ki hüzün ve sorgu harfleri.
Dinmedi acı ve hasret. Bir kez daha karşılaştığımda Eylül'ün gözleriyle, dikkatlice bakıp okumaya çalışacağım anlatacaklarını. Acım tazeyken akan yaşlardan göremedim, gözlerini. Anlatacaklarını dinleyip almam gereken dersleri almaya çalışacağım. Mutlaka bir bildiği vardır ve ben görememişimdir aşktan kör olan gözlerimle.

Belki de korudu beni, sevmeyi bilmeyen ellerden. Belki de kalbimi ve içinde ki masum harfleri okudu, ben uyurken. Bir anda çekip aldı duygularımı, aşkla beslenmeyen topraklardan. Gösterdi sonra, kurak toprakları ve "Su olmazsa yaşam da olmaz" dedi. Acımasız gibi gözüken Eylül, biraz daha büyümeme yardım etti.

Aşkın ortalarda fazla dolaşmadığını söyledi. Aşka saygısı olduğunu fakat insanların, eskisi kadar saygı göstermediğini ve emek vermediğini anlattı.

Duygu yoğunluğu fazla olan insanların aşkı yaşama biçimleri ve duygularını harflerle dans ettirip şiire akıtma biçimleri de farklı oluyor. Farklı olanları da Eylül seviyor ve onlara uğruyor.

Saygılarımla.

hayal deniziii tarafından 5/31/2014 9:15:55 PM zamanında düzenlenmiştir.

Eylül kırık kanatlı bir kuş gibidir.
Eylülün esen acı rüzgarı kanadını kırıp geçmiştir.
Eylül rüzgarları hep hüzünlüdür.
Rüzgar eser eser ama acıdır, üşütür.
Eylül güzelliklerin sonu hayatın yok oluşu
Kısaca dert ayı....
Ağaçlar döker, yürekler ağlar
Çiçekler ölür dağlar yanar...
Evet Eylülür her insanda acı tadı var
Sende de var bende de...
Şairde bunu anlatmış
Acı tadı...Umarım bundan sonraki Eylüller daha tatlı iz bırakırlar...
Sevgiler...

Eylül her şair için ayrı bir Leyla kurşunî gelinlikler giyinip de gelen hüzünlerin çıldırtıcı sükunu bir yanda,
ve bir yanda sislerin ve buğuların ardından sökün edip yürümüş sancıların ilhamı
katar katar uzaklaşan kuşların kanatlarına yüklenen son arzular kadar umutsuz ve beklenesi.

Eylül... Yaşanmamış mevsimlerin en gerçeği

Hüzün ve mevsimler hepsi ayrı renkte ve hayatımızın başlangıcı yada sonbaharı mı dersin hocam


tebriklerimle