Misafir

Bir elinde sopası, bir elinde külahı
Köşkün önünde durup, şenlendirdi sabahı

Bağırdı tüm gücüyle’’ Bey’in misafiriyim
Adıma insan derler, aç gözlünün biriyim’’

Kaç kere bağırdıysa, takmadı kimse onu
Bahçesine girince, tuttu bahçıvan bunu

Attı kapı dışarı, dedi var git yoluna
Yardım eder yaradan, elbet garip kuluna

Deli bu, aldırmadı, bağırdı avaz avaz
Elindeki sopayla, çalıyordu zurna, saz

’’Ayıp, misafirini, kapıdan mı kovarsın?
Üstüne üstelikte, bir güzelce döversin’’

Görünmeye değerdi, misafirin o hali
Şamatayı basmıştı, gülüyordu ahali

Rezil olmamak için, aldılar içeriye
Bey seslendi deliye, ’’ Gel hele gel beriye ’’

Devasa bir kibirle, önce süzdü bir güzel
Dedi adını söyle, okuma bana gazel

’’Misafir benim adım, bu can bana emanet
Lakabımsa delidir, menzilim ise cennet’’

Bey düşündü içinden, bozacağım oyunu
Biri beni deniyor, kim göndermiş ki bunu

Düşmanımın işidir, biraz araştırayım
Gizlice, sezdirmeden sorup soruşturayım

Dedi, ’’ Ey garip insan, en cömert kişi benim
Hayırlar işlemekte, bil ki önde gidenim

Madem kapıma geldin, üç gün misafirim ol
Evim senin evindir, yiyecek içecek bol’’

Yerleşince misafir, köşkün bir odasına
Karışmaya başladı, güğümüne, tasına

İlk gün, candan bıktırdı, mutfağı talan etti
Evdeki yiyecekler, içeceklerde bitti

At koşturdu salonda, eşyanın çulu çıktı
İkinci gün ev halkı, artık canından bıktı

Misafir misafirken, nelere kalkışmıştı
Evden de gitmiyordu, zamk gibi yapışmıştı

Sonunda yaka paça, atılınca sokağa
Dedi, ’’Beni bir dinle, önce kibirli ağa

Bir günüm daha vardı, neden dayanamadın
Seni, sana gösterdim, lakin uyanamadın

Gaflet uykundan uyan, böyle misafir sensin
Yaşadığın çevreyi, yıkıp, talan edensin

Üç günlük misafirken, neler eyledin bir bak
Tükettin hiç durmadan, kirli hava, su, toprak

Kapı dışarı bir gün, atılırsın elbette
Tek tek hesap verirsin, eminim ahirette’’

Söylenerek yürüdü, ’’Misafirim misafir
Yüküm sevap olursa, istemem zümrüt, safir

Emine Yılmaz Dereci