Unut diyorum
Kendimizi gördüğümüz
Bir ayna oluyorum
Artık aynalara bakamıyorum
Sanki çocukluğumu çaldılar
Sanki değil öyle

Aklıma geliyor
Biliyorum...
Asla unutmayacağım bu günleri
Hani umut nerede?
Gelecek nerede?
Ya biz...
Biz neredeyiz şimdi?

Yanlızca sınırların bir o yanına
Bir bu yanına
Yeniden o yanına,bu yanına
Sürüklenip gidiyoruz öylece
En yoğun duygularımıza
Kelepçe vuruldu
Çocuklardık büyüdük
Ne ara,nasıl büyüdük biz ?

Korku,endişe,ürkek bakışlarla
Toprağımızın savrulmuşluğu
Sınırlarımızı zorlayışımız
Hep yanlış yapma korkusu
Gözbebeklerimizi terketmeyecek artık

Her an...
Acaba şimdi ne yanlış yaptık
Korkusuyla yaşıyoruz ya
Bir yaşam boyu
Sarf edilen çaba
Bir anda
Yok olabileceği duygusu
Düşüncesi işte...

Dilini bilmiyorum senin
Ben farklıyım,dinim farklı
İnancım seninle aynı değil ki
Pusuda bekliyorsun beni
Bir an kafama
Bir kurşun darbesiyle yıkılabilirim bende

Kavgam büyük
Dağıldık,savrulduk her bir yana
Bu çelişkiler çoğaldıkça
Yanlış yapma korkusu
Dahada büyüyecek içimizde
En çok...
Çocukluğum aklıma geliyor
İşte o zaman canım çok acıyor
İçime akıyor gözyaşlarım,tutamıyorum

Duygu yüklü bir bulutken ben
Gürlemesinimi bilemedim,yoksa yağmasınımı
Artık saymıyorum yılları
Bana değip geçen hayatları
Hep bir yerlere, bir şeylere yetişme telaşındayım
Hiç vaktim yok
Sanki çocukluğumu çaldılar
Onu bulmalıyım
Bugün yeryüzünde bir değil,bin değil
Çok çok çocuklar var,onlarla koşmalıyım


sevay