inanın değiliz ayak altında
biz kulakları sağır
gözleri kör s’anılan halk
onlar çalarken kılıfını minarenin
gülmekten çatlıyoruz
büyütün ayaklarınızı
daha büyütün
büyütün



nasıl götürüyorlar öbek öbek ekinlerimizi
un getiriyorlar, saman getiriyorlar
yerine yaban ellerden
çalıyorlar tohumlarımızı
kısır fideler satıyorlar
kısır fikir bile vermiyorken


bütün yollarımızı kesiyorlar, kapatıyorlar
ödül diye teneke apoletler takıyorlar göğüslerine
bilmem hangi ülkeden
alınan emirlerle
vuruyorlar temiz alnımızdan
Atatürk seriliyor yere
öldürmeye uzanıyor tutsak elleri
adım atmaya yeltenen gençleri


orda insanlık kanlı boynuzları tepesinde
ellerini yıkayamıyor
yağan isli kömürlü yangınlar
işçiler yeniden gömülüyor öldükleri yerlere
bu kez kanuna dökülüyor taşeron
sokuluyor karanlık yerin
yetmiş yedi kat altına işçiler


ey küçük adamlar küçük hesaplar
yine seçin kendinizi
öfkem yeniden doğurur kendini
bütün insanlığı ezecek gücünüz yok
o kadar büyük ayak yaratmadı Tanrı!




29. 5. 2014 / Nazik Gülünay