12
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
1371
Okunma

Her gün kendi halinde ıssız bir yerlere çekilip ağladı
Kalbini halden bilmeze bilmeden körü körüne bağladı
Sevginin aşkın vefasızlığın bedelini kendine sağladı
Ne yapsın ki kızgın demirle yüreğini duygularını dağladı
Sevdiği için fedakârlık yapıp kendisi yaşamaya küstü
Zakkum içip, sesi çıkmaz oldu yüreğinde dikili aşkın büstü
Aşkının gözünde sadece bir köşede değersiz bir süstü
Aşkı için zakkum içebilen bir sevene, bu reva görülür mü?
İçimden ona yardım etmek geliyor tutabilsem elinden
Onu incitmeyen ona ömrünü verip onunla ağlayan
Hayatın anlamını beraberce yaşayabilen mutluluğu arayan
Bir seven bulsam aşka aç, onlar ne çift olurdu benim bu hayalim
Vasıf ’der böyle şah damardan bağlanan olur hep dertli
Ne yapacağı nereye gideceği nerde kalacağı belli değil ki yeri
Yaşlı gözleri, kırık kalbi, sisli bakışı, dikenli tüyleri titrek elleri
Zavallım, oturmuş taş dibine bekliyormuş orda son nefesini
VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
27.05.2014 SALI
5.0
100% (20)