0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
794
Okunma
Bir öykünün ’mısra’sındaydı AŞK
Yüreğimin kanı’ydı mürekkep olan
Satırlarıma sevgiyle başlarken..
Hüzünle son buluyordu umutlar
Seni yücelttikçe küçülüyordum hep
Ve seni sevdikçe, ummalı bir kaçış içinde..
Kalemlerimi kırıyordun ardın sıra bakmadan
Çok sonra farkettim ki....
İnsanın kendisini sevmekmiş AŞK!
Ve seni dün gibi severek...
Yarınlarını bekliyorum diyebilmekmiş AŞK.
...............................
...............................
sadece bir işaret
Bir ışık
Bir tılsım
Bir kırpınış
Ufak bir sesleniş yeter, sana gelmeme...
Ve bana geldiği’n an,
Yarınlarım çiçek açar her mevsimde.
Turgay Parlakyıldız
