gök yüzünü yüzüne bir kez çevirmeye görsün
tüm medet yolların kapanır
geriye ağlamanın selinde boğulmuş cılız bir kadın kalır
mecburdur artık dayanmaya o kambur kaderine
ancak o an anladım ki aşk gökten yere yağar
tüm kıygılar sonrası varla-yok arasıdır
derince bir iç çekişlikti içimizde ki susuşlar

merdiven basamaklarını aşmak gerek
tüm gücü yüklenirsen ancak çıkılır yokuş
çekinerek düşer bir gönül başka bir kalpten
ve tütsülü bir yolculuktur bu kopuş
vuslattan kerem umarak
kırmızı akla gelince aşk gül kokar
damakta mayhoş bir tat bırakarak

yaralı gönüllerde aşk kan kokadururken
umut o anda intiharın eşiğinde bekler
süzüldükçe süzülür yürek depreştikçe anılar
ve arttıkça aşkın ahengi
keşkeler savrulur külhan yetimlerinden
ne bir gelen olur o an nede bir soranı
yürekleri kavuran
bir iç çekiş düşer gider dillerinden
veda adına bir not düşülür göz damlasına
işte o anda gün geceye gebe kalır yalnızlık adına

eteklerinde ne varsa dökülür o anda
salkım saçak eklenir hüsranlar
gecelerin koynun da
duvarlara çakılıdır karanlık odalarda
yastığı ıslatırken hüzünler
çoktan-aza doğru gider bu yolculuk
dünyalara sahip olsan da
hasret ve özlemin kör düğümüdür yalnızlık
kavrulup durur içinde savruldukça sarar hicranı
yıkıntısın da kırılır direği vefasız çıkınca hayranı

bir sağu çıkar göğe doğru kaderin cilvesinde
bilinmez ki kimler kopacaktır o aşktan
bir gömülme töreni sonrasıdır kabir azabı
toprak toprak yuvarlanarak

azametin gölgesine sığınırken milyonlarca asır
sayılır iyi ve kötü kaçış yoktur mahalden
ne bir zerre ne de bir tek nefes kaybolur
düşerse hissene bir nur
sana kalan tek çıkış yolu şükretmektir
zira iblisin yüreği ateşten bir gömlektir
ihlastır her şeyin ilacı
susuşun da bir teslimiyet pişirmeli dem
zira günahı ektirir hercainin tacı
aklı başa devşirmenin geçmez ki zamanı
bıkmadın mı sen bu yalancı gök kubbe sedasından…



(25.05.2014) AZAP…