BATIK HAYALLER
Deniz mavisi gençlik, başlarda duman vardı,
Bir gonca gül yüzünden mevsimler hep bahardı.
Renkleri, kokuları sarsa da her bir yeri,
Gözlerim hiç görmezdi, kırdaki çiçekleri.
Göklerde kuşlar gibi, uçsa da hayallerim,
Deryada damla kadar, gölgende yoktu yerim.
Biliyordum sonunu bu hazin hikâyenin,
Gündüzü hep gecedir böyle sevda çekenin.
Söz dinlemezse gönül, akıl başta ne gezer,
Kara sevda, çöllerde susuz ceylana benzer.
Kan kaynayan imbikten dökülürdü damlalar,
Sevda böyle bir şeydi; biraz ateş, biraz kar.
Kar eridi yaz geldi, bir köz kaldı sadece
Yanar yanar kül olur, katlanırdım öylece…
Ah, aldanmak ne acı; uğruna geçti yıllar!
Dertli mısralar yazdım , sana dünyalar kadar.
Bekledim bunca zaman, aradım bucak bucak,
En sonunda geriye bir adın kaldı ancak.
Ey dikenli gonca gül! Yaraladın zamanı…
Kurumuş çaya döndü, gönlümün çağlayanı…
Bir coşkun deniz gibi savurdun dipten dibe,
Batık bir gemi oldum hep sen vardın içimde,
Taşıdım yıllar yılı hatıramda zehrini;
Başka kimse anlamaz gönlümdeki yerini…
Zerreyim bir denizde, denize sığmaz sevdam;
Hayret makamındayım, sen ben değildir davam.
Fakat bil ki denizden büyük okyanus vardır;
Deniz içinde balık, balıkta Yunus vardır.
Ünver PAZARLI