BİR GEMİDE

Ne zannetmiştiniz ki sahipsiz miydi dünya?
Uçak, füzeniz vardı öldürüyordunuz ya..
Erirdi bir kar gibi insan olsaydı kaya!
Siz zaten salgındınız, ağlama Korona’ya.

Aynalara bir bak da görürsün suratında,
Bir damla kan bulaşmış alnındaki petrole,
Ne Afrika’yı sevdin, ne Asya hayatında
Bu kahpe dünya için ruhu satılmış köle.

Hiroşima, Bağdat, Şam …aldılar nasibini.
Bir çöp kadar değeri yoktu nazarınızda,
Kimi renginden öldü, sevmesen de dinini,
Ebediyen rahat yok size mezarınızda.

Nedir sizin dünyayla alıp vermediğiniz.
Artık isyan ediyor kutuplardaki buzlar
Yeryüzü çöplük oldu, lâğıma döndü deniz.
Yalnız insan, su değil bedduada yıldızlar.

Ekmeğini yediniz kirlettiniz kabını
Uçtu gitti gözümden ne çocukluk hayalim
Kan göz yaşla yazdınız uygarlık kitabını
“Korona” deme bana, “Korona” sensin zalim!

Bir gemiye koymuşlar senin ile bizleri,
Bize düştü seçmesi pirinçlerin taşını.
Senin yüzünden girdik bahar günü içeri.
Affet, döktürme Mevla’m, artık bu göz yaşını.

Ünver PAZARLI