Barış Türkiye’m kendinle

Barış Türkiye’m şansınla
bütün karaları at üzerinden

al aşağı etti yine kündeye getirmelerle
uzaktı yollar yakın sanırdık
gele gele gelemedik kendimize
vara vara varamadık
saramadık acıları

el mi yaman ben mi dedi düş
düş yakamızdan kara düüş
hayallerle el birlikteliği
belki güldürürdü
küçük bir muştu yüzümüzü
öz çekimlerimiz negatif
bir iyi bir kötü
yok mu bunun ortası
yok mu bir alternatif

rest çekendi hasmımız
bir garip çelişki söylentiler
daha bitmedi diyen iç seslerimizle
boy sırasına göre dizilseydi değerler
gücük kalırdı merhamet
sırası gelen gülsün selam versin
çocuklar bilmiyor ki nedir ölüm
susun duyurmayın
adımız hep kaybedenler hanesine yazılı
belki adam olacaktık ta
seve seve sevemedik
affetmek şanımızdandı ya
niçin birbirimizi affedemedik
renginden ötürü
düş yakamızdan düüş kara

beyazı özledik
al bayrağın yanında bütün renkleri
ve biz
beyazı çok özledik

apaydınlık bir geleceği
kündeye getirmelerle sanma ki umut bitti
daha bu maçın rövanşı da var

Yüksel Nimet Apel

24/Mayıs/2014/Cumartesi/Bodrum