Eminönü, Aksaray bir seyahate çıktım
Öyle şeyler gördüm ki! Umutlarımı yıktım

Metro, otobüslerde Ruhsuz kalabalıklar
Nesilleri kuşatmış çok büyük kabalıklar

Büyüklerine karşı, küçüklerde yok saygı
Hareketler hep kaba, kayıp, tebessüm, sevgi

Çocuk, kadın ayakta, oturuyor genç, rahat
Yayılmış sere-serpe her fiili kabahat

Piri fani sığınmış, büzülmüş bir köşeye
Suratlar turşu satar, gözler hasret neşeye

Ulu orta konuşmak gayet sıradan bir iş
Kusursuz sayılıyor, şom ağızlarda ki diş...


Kazanca odaklanmış esnafın derdi para
Daha kazanmak için tuttu sanırsın sara

Mamulünden pahalı albenili ambalaj
Kalite hak getire renkler olmuş kamuflaj

“Naylon kızlar çıkacak” türküsü zahir, gerçek
Kimyasal her şeyime bulaşmış salmış pürçek

Yerli malım nerede isimler bile ithal
Dilim, Dinim bozulmuş bu ne garip izmihlal

Dolmuş, metro, otobüs, sokak, cadde ve meydan
Sanırsın insan seli parklar açık bir zindan

Gülen yok gibi zaten, tebessüm eden nadir
Gönüller yangın evi, kalpler tutuşmuş tandır

Yüz senede ne hale gelmiş koskoca toplum
Bizi bu hale koyan düşman çıkarmış tulum

Edep, hayâ kalmamış hak getire zarafet
Bu ne zillet ya Rabbi! Yok ahlak, kayıp iffet...


Kolum kanadım kırık çok mutsuz döndüm eve
Bunca olumsuzluğu yüklesen çöker dev’e

Kaldı ki yazdıklarım okyanuslardan katre
Ben milim’den bahsettim duruyor koca metre

Anlamadım bu yükü nasıl çekiyor dünya
Birazını sırtlarsa çatlar en sağlam kaya

Allah’ın (C.C.) Sabrı geniş bekler ve verir mühlet
Garibi sen aciz kul! Kendinden et şikâyet…


Salih Yıldız…23.05.2014




.