Karadull

Karadul

Yağlı kara is pas kir nem
ne menem bir kölelik

hepsi mevcuttu o karanlık tünelde
bir parça huzur için peşin ödenen bedel

her an boğazlarında görünmeyen cani el
Azrail peşlerinde peşlerinde hep ecel

cennete ulaşmak için cehennemi kazdılar
ne sayıca azdılar ne önlerinde engel vardı

yakalarında rozetti sanki
alınlarında o yapışkan ter
gün günden acımasız
gün günden beter

kaz kaz bitmiyordu kaderin kara yolu
sinsi sinsi yaklaştı ummadıkları anda
Azrail olup canda soktu yine karadul

önceleri bir umut kapısıydı
taşı toprağı altın İstanbul

bir büyük şehir bir mega kent göçler hep orayaydı
sonunda doldu taştı yetmez oldu talebe

bir Zonguldak bir Soma o da umut kapısı
rengi kara kapkara adıysa kara elmas
umuttan inşa ettikleri kaç kazanç kapısıydı

çar naçar çalıştılar bir dilim helal ekmek için
o karanlık mabette gözleri ışıldardı
kara bir kabus simsiyah yapışkan ter
gün günden acımasız gün günden beter

sinsi sinsi yaklaştı hiç ummadıkları anda
Azrail olup canda soktu yine karadul

geride kalanların hepsinin bir adı var
kiminin adı yetim kimi öksüz kimi dul

geliyorum diyordu kimseler inanmadı
sanmayın ki milletçe hiç canımız yanmadı

şimdi dua zamanı
giden dönmezdi geri
geri getirmez ağıtlar

şimdi her biri melek
cehennemin neferleri
şimdi her biri ol cennetin erleri

şimdi dua zamanı

Yüksel Nimet Apel

20/Mayıs/2014/Salı/Bodrum