Yokluğunla çiy düştü ıslandı nefeslerim
On üç Mayıs gecesi üşüdüm sensiz, annem!
Gidince birer birer bütün mukaddeslerim
Hayat denen mezarda kaldık kefensiz annem!

Çoluk çocuk, dostların, sevenlerin burada
Sabırla engel oldum içimdeki feryada.
Kabrinin başındayız ellerimiz duada,
Toprakta yatılır mı çayır çimensiz, annem!

Bize umut verirdi şefkat sunan gözlerin
Aklıma yön verirdi nasihatli sözlerin,
Hasretinin acısı okyanuslardan derin
Gemimiz yelkensizdi, şimdi dümensiz annem!

Aslım asalet alır kanın sıcaklığında,
Cansız canım can bulur tenin sıcaklığında,
Güneş mum olur erir senin sıcaklığında,
Yetim kaldık ben sensiz, sen ise bensiz annem!

Zaman ilaç olur mu dizlerimin ferine?
Koyamam hiç kimseyi, gönlümdeki yerine
Selam söyle, geçmişte göçüp gidenlerime,
Yürek atışlarımız artık düzensiz annem!

İbrahim COŞAR