Hiçbir damla su için kuyuya etme minnet
Suyu indirende muhakkak ki rahmet
Göbeğinden bağladığı Rabb’in, bir tek annen
Ki ona bile değil; ancak Teala’ya ram et

Bir nefes yıkacak alemi üflenince sur’a
Ezeli kainatın sonu bir nefesle gelecek
Şu eşsiz menekşeye; güzelim nura
Bir nefesle gökten alevler inecek

Ruhban yok Muhammedi’de; ne de ruhbani
Amelin ne ise o taşır ancak seni
Eyvah dediğinde sur’un musıkisinde
Dağılır emin ol o bidadın da divanı

İktidara hırsı olanın ihtirası muhakkak
Ki kaderidir dey’usun; hakkı çarpıtacak
Hak ile bulanmış muhteris delalini
Hakk’tanmışçasına ayana sunacak

İhtirasla imanı ayırın a dostlar
İktidara susayana yetmez nice postlar
Renkler değişir bu hırsla, sapıtır yollar
Yırtar Kitab-ı Ekber’i; suni risaleyle yamalar

Rabb’in sözü okyanuslardan engin
Var mı Resulü’nden çok su alacak; daha derin
Bir mecnunsa su almadan yüzer geçer rahmetle
Sen de haznen kadar al; budur kısmetin

Daha fazlasını sana verecek bir kul yok
Tebliğ sayfalara kazınmış; başkasına lüzum yok
İhtirasın oluk oluk menfaate aktığı şu ZAMANDA
Vicdanından başka sana BED’İ yok

Temiz imanını bu yalan dünyadan sakla
Güvenme itikatini her an kendin pakla
Nice yol göstericilerin menfaat pundunda
Gayya kuyuları kaynar; yalanla, fısıkla