Gecenin ölümünü bekliyor sabah,
Sırtından sırtından döküyor gecenin yıldızlarını,
Işık ışık elleri görünüyor ardından...
Ve kıpkızıl kan doluyor ufka...

Kubilay’ın ölümünü bekliyor bir hain;
Sırtına sırtına basmış dizini, sakalları kan içinde;
Kanını eline yüzüne sürüyor yamyam...
Cebinde bir tutam ingiliz parası.

Kendi askerinin ölümünü bekliyor eşkiya,
Nağme nağme Mehmet’in sevdiği türküler dilinde,
Aynı dedenin torunu kahpelik etmiş diğerine...
Aynı dedenin düşmanı sıvazlıyor sırtını.

Şiirin ölümünü bekliyor mısralar,
Yetersiz birkaç kelime taşır yük yük,
Bugün dahi ölüm, istibdad, Abdülhamit, jurnal, yasak...
Bir de Namık Kemal’i tekrar duysak.

torun dedeye uymuş.seni sevgiyle selamlıyorum.yürekli ve güzel dızelerdi.
sevgili namık kemali bir şiiriyle anmak isterım.

uyan ey yaralı şir-i jiyan bu hab-ı gafletten.