0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
967
Okunma
şafaklar sökmüyor artık
kara tortusunu hüznün
akşamdan kalan
boğulurken son nefesimde
denizi dolduruyorum ciğerime
duman duman
sanki bulsam boğacak gibi
denizin gırtlağında ellerim
son bir derman
tutup sabahları ışıtacak
bir tek el var
akşamdan kalan