5
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1164
Okunma

o bir gün bir yerlerde
küçük bir çiçek tohumu gibi
rüzgarın kucağından düşüveren
ve düştüğü toprakta yeşerip büyüyen
yalnız ağaç
kimseler onu görmüyormuş
ama yaşlı bir marangoz
o ağacın kabuklarından
sihirli bir kumbara yapmış
sonra kumbaranın içine
o güne kadar yaşadığı
en unutulmaz anılarını
en büyük acılarını ve hayatının
en güzel dakikalarını koymuş
yaşlı marangoz ölüm anının
yaklaştığını hissediyormuş
her şeyin anlamlı olabileceği
son nefesinde kumbarayı açarak
içindeki hayatı azat etmiş
ve o kadar güzelmiş ki
kumbara açılır açılmaz
dünyadaki her canlı
bir an için bile olsa
cenneti gördüğünü söylemiş
o ağacın gövdesi yalnız ama dimdik
önünde uzanan koskaca yıllara
meydan okuyan nabız sesi gibidir
o ateş halkasında dans eder
ve bir silkinmeyle tüm zorlukları yener
5.0
100% (6)