Ah madencim ahh,
Düşünme beyaz sedyeyi,hadi yat !
Kirlensin bütün beyazlar
Senin kararmış bedeninden utansın !
Bir kere de sen uzat kara çizmeli ayaklarını,
Biz hizmet edelim sana,adam yerine koyarak...
O cehennem dehlizinden çıkmışsın
"Çizmemi çıkarsam,sedye kirlenmese" diyorsun,
Böyle yapma içimizi eziyorsun...

Ah madencim ahh,
Birileri seni bir sedye kadar kollamadı
Sen ne söylüyorsun !

Kara bahtlı ülkemin,
Kara yüzlü,ak yürekli yiğitleri,
Bu kara bahtı birlikte yenebiliriz
Bilmiyorsun !

....................
..........
.....

Ey kömür söyle bize
Sen mi daha karasın,daha katısın
Bazı yürekler mi yoksa ?

Sen cayır cayır yanabilirsin
O yürekler yanmak nedir bilmez oysa.
Parçalanabilirsin pare pare,
Onlar hiç parelenmezler...

Mutlusundur bazen,
Bakarsın kömür kardeşlerin yanmakta,
Öyle serin serin duramazsın.
Seni de tutuşturur ateşleri,
Birlikte yanarsın.

O dediğim yürekler var ya,
Başka yürekler yanarken hiç tutuşmazlar.
Öyle taşlaşmış,donmuşturlar.

Şimdi söyle bize ey kömür !
O yürekler mi daha sert,sen mi ?

"Kara" deniyorsa senin rengine
Onların rengi ne ?