29
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
4406
Okunma
Sevgili dostuma
Kahvaltının son deminde, kapı çalsa yine,
Bir de baksam ki Mine !
O gülen felfecir gözlerde kıvılcımlar
Dostluk de, umut de, sevgi de,
Hepsi uyar...
Birlikte yudumlanan son çay
Sevinçtir, kahkahadır bardağımda
Yaşam zevkle tüketilen
Bir kâğıthelvadır avuçlarında
Öyle tatlı, öyle hafif, öyle kıvamında...
Hadi kalk gel Mine !
Eskisi gibi yaramaz bir çocuk ol , dene !
Şu grilerle kaplı duvarları
Yalnız sen boyuyorsun pembeye...
..........1997, İstanbul
5.0
100% (1)