0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
875
Okunma
Kömür karasıydı, çaldım, kurudum.
Geceyi üstüme çekip bürüdüm.
Daha doğarken ben Hak’ka yürüdüm,
Sanmayın “ben öldüm, öldüm” sanmayın,
Zaten dün de yoktum, yine anmayın!
Ocaklar üstüme doğal bir tabut.
Başımda başlığım, sırtımda kaput.
Giydiğim kefenim bir arşın çaput
Sanmayın “ben öldüm, öldüm” sanmayın,
Zaten dün de yoktum, yine anmayın!
Yaşarken sorsaydın hal ve hatırım,
Doğruyu haykırır her bir satırım.
Şimdi uzandım ben yerde yatırım
Sanmayın “ben öldüm, öldüm” sanmayın,
Zaten dün de yoktum, yine anmayın!
Emeğim tezgahta sürer pazarlık,
Telaşe gerek yok, hazır mezarlık
Korkmayın yüzümden, o bir nazarlık
Sanmayın “ben öldüm, öldüm” sanmayın
“Öldü” deseler de, siz inanmayın!
5.0
100% (2)
